Shiatsu is een tak van de Traditionele Oosterse Geneeskunde, meer specifiek een hedendaagse, Japanse toepassing van deze traditionele principes. Hoewel men vaak denkt dat Shiatsu zich ontwikkelde uit de acupunctuur, is het waarschijnlijk nog ouder dan deze eerbiedwaardige therapievorm. (2)
Het Japanse Ministerie van Volksgezondheid omschrijft Shiatsu als volgt: 'Shiatsu is een vorm van manipulatie met duimen, vingers en handpalmen, waarmee zonder gebruik van enig instrument, druk wordt uitgeoefend op de menselijke huid, om interne stoornissen te corrigeren, de gezondheid te bevorderen of te bewaren en specifieke problemen te behandelen.'
De letterlijke vertaling van het Japanse begrip ‘Shiatsu’ is ‘vingerdruk’.
Net als bij acupunctuur gebruikt men bij Shiatsu meridianen (energiekanalen), drukpunten, en vergelijkbare analyse-methoden, maar dan zonder het gebruik van naalden. Shiatsu omschrijven als ‘vingerdruk’s is wat misleidend, aangezien de therapeut gebruik maakt van duimen, handen, ellebogen, onderarmen, knieën of zelfs voeten tijdens een behandeling. Shiatsu werkt op de subtiele anatomie van het lichaam waarin energie, Ki genaamd, naar organen en de rest van het lichaam stroomt door een netwerk van meridianen. Deze meridianen zijn elektromagnetische kanalen die specifieke punten van hoog elektrische lading bevatten. (3)
Indien er langs deze meridianen blokkades ontstaan, kan de Ki stagneren en bepaalde ziekteverschijnselen, zowel fysiek, mentaal als emotioneel, veroorzaken.
Een combinatie van het stimuleren van drukpunten, meridianen en bepaalde delen van het lichaam door druk, strekking, rotatie, palpatie en andere manipulatie- en correctie-technieken kan gebruikt worden (3) om stagnaties op te heffen zodat de Ki vrij kan stromen met als gevolg dat de energie in ons lichaam opnieuw in balans komt.
Dit is het uiteindelijke doel: ervoor te zorgen dat de Ki ongehinderd kan stromen.
